บทที่ 290

เซียนน่าหลับรวดเดียวถึงบ่ายสามโมงของวันถัดมา

เมื่อเธอตื่นขึ้นมา ก็ได้แต่จ้องมองเพดานมืดๆ และแสงสลัวที่ลอดผ่านม่านเข้ามาเป็นเวลานาน แยกไม่ออกว่าเป็นกลางวันหรือกลางคืน

หลังจากพยายามปลุกตัวเองอยู่พักหนึ่ง เซียนน่าก็ลุกจากเตียงแล้วเดินงัวเงียไปเปิดม่าน

แสงแดดยามกลางวันที่สว่างจ้าจนแสบตา ทำให้เธอเจ็บต...